RİSALE-İ NUR KONGRELERİ VE MASA ÇALIŞMALARI

DEKLARASYONLAR

Bu deklarasyonlar, Risale-i Nur Enstitüsü ve Köprü Dergisi tarafından tertip edilen Risale-i Nur Kongreleri ve Masa Çalışmalarında gerçekleştirilen oturumlar sırasında açıklanan ve genel kabul gören kanaatleri bildirmekte olup toplantı yöneticileri ve sekreterleri tarafından toplantılar sırasında alınan notlar üzerinde çalışılarak hazırlanmıştır.

 

Çağımız Sorunlarına Çözüm Arayışları ve Said Nursî Modeli

 

  1. Risale-i Nur Kongresi,
    20-21 Mart 2010, İSTANBUL
  2. MASA:

Din ve Siyaset

KATILIMCILAR

Ahmet DURSUN

Metin KAVCAR

Ali Murat YEL

Kazım GÜLEÇYÜZ

Deklarasyon

  1. Din, toplumun siyasetler üstü ortak değeridir, belli bir siyasi görüşün tekeline alınamayacağı gibi siyaset de dinsizliğe alet edilemez. Bediüzzaman, siyasetin dini hak ve hürriyetlerin önünü açacak bir anlayışla yürütülmesi gerektiğini vurgulamaktadır.
  2. Devletin dinle ilişkisi, bütün inanç grupları için din ve vicdan hürriyetini sağlayıcı bir laiklik anlayışı üzerine bina edilmelidir.
  3. Devlet dine hiçbir şekilde müdahale etmemelidir, din adına devleti yönetme talebi olmamalıdır.
  4. Laik-anti laik çatışmalarının çözümü, Bediüzzaman’ın “hürriyet-i vicdan düsturuyla, dinsizlere ve sefahetçilere ilişmediği gibi dindarlara ve takvâcılara da ilişmez bir hükûmet” tarifiyle ortaya koyduğu prensiptedir.
  5. Kendisini dindar bir cumhuriyetçi olarak tanımlayan Bediüzzaman, belli bir devlet modeli önermemiş, insanlığın gelişim süreci içersinde ortaya koyduğu değerlerle örtüşen, AB kriterlerinde ifadesini bulan hukukun üstünlüğü, adalet, hak ve hürriyetler, hizmetkar devlet gibi temel ilkeleri vurgulamıştır.
  6. Cumhuriyeti adalet, meşveret ve kanunda inhisar-ı kuvvet olarak tanımlayan Bediüzzaman’a göre, demokratik cumhuriyet dinin prensipleriyle çelişmez; din demokratik devlet için bir tehdit oluşturmaz.
  7. İnsanların manevi ihtiyaçlarına cevap vermek üzere ortaya çıkan cemaatler, asli hizmet ve meşguliyet alanlarının dışına çekilerek siyasi ve ideolojik tartışmalara konu edilmemelidir.
  8. Bediüzzaman’a göre din kainatın üzerinde, görünen ve görünmeyen bütün alemleri ve bütün zamanları kuşatıcı bir hakikat olarak yeryüzündeki geçici siyasi ve ideolojik cereyanlara tabi kılınıp alet edilmez.
  9. İnsanın bu dünyadaki asli vazifesini iman ve ubudiyet olarak niteleyen Bediüzzaman, siyasetin dikkatleri bu hedeften uzaklaştırıp insanları yozlaştırma tehlikesine dikkat çekmektedir.
  10. Din ve siyaset ilişkilerindeki gerilimlerin aşılıp sağlıklı ve doğru sonuçlara ulaşılabilmesi için aydınların toplumun tarihi ve kültürel değerlerini ve tecrübelerini dikkate alan bir yaklaşımla kendi gerçeklerimiz ışığında çözümler üretmelerine ihtiyaç vardır.
  11. MASA:

Demokrasi ve İnsan Hakları

 

KATILIMCILAR

Recep ARDOĞAN

Vedat DEMİR

Fazıl Hüsnü ERDEM

Ahmet BATTAL

Ömer ERGÜN

Turgay OĞUR

Yunus Emre ORHAN

 

Deklarasyon

  1. Türkiye’de cumhuriyet ve demokrasi üzerindeki kavram kargaşasına son verilmeli; bu kavramlar, evrensel standartlar esas alınarak kabul görmeli; kişiye, kuruma, konjonktüre göre farklı manalar yüklenilerek kullanılmamalıdır.
  2. Demokratik bir ülkede, kişi veya kişilere dayalı bir hukuk anlayışı kabul edilemez. Hukuk düzenlemeleri evrensel ilkelere ve objektif kurallara dayalı olmalı, keyfiliğe fırsat vermemelidir. Bu çerçevede tartışılamaz, değiştirilemez bir resmî ideoloji kabul edilmemelidir.
  3. Demokrasi sadece çoğunluğun hakimiyeti olarak görülmemelidir. Azınlıkların ve fertlerin temel hak ve hürriyetlerinin garanti altına alınması, demokrasinin en önemli ilkesidir. Temel hak ve hürriyetler, hiçbir şekilde tartışma konusu olamaz, referanduma ve oylamaya tabi kılınamaz. Keyfi gerekçelerle tahdit edilemez, askıya alınamaz.
  4. Demokrasinin sağlıklı bir şekilde işletilebilmesi için sivil ve asker bürokratik yapı olması gereken sınırlar içine çekilmelidir. Sivil, adlî ve askerî bürokrasi marifetiyle yürütülen vesayetçi sistem, tasfiye edilerek demokratik sistem tahkim edilmelidir.
  5. Türkiye askerî darbelerle anılan bir ülke olmaktan uzaklaştırılmalı; askerin yeri ve konumu, sivil otoritenin üstünlüğü ilkesi çerçevesinde kanunlarda net olarak ifade edilmelidir.
  6. Din ve vicdan hürriyeti, fikir ve ifade özgürlüğü en temel insan haklarındandır. Laiklik her şeyden önce din ve vicdan hürriyetini teminat altına almaktır. Bu ise siyasî iktidarın dinî alana müdahale etmemesini gerektirir. Din ve inanç, sivil ve kamusal alanda serbestçe yaşanabilmeli ve ifade edilebilmelidir. Dinî eğitime ilişkin devlet tekeline son verilmelidir. Bu çerçevede Diyanet İşleri Başkanlığının devlet yapısı içindeki konumu ve işleyişi de gözden geçirilmelidir.
  7. Demokrasinin sağlıklı işleyişinde iktidar kadar muhalefet de önemlidir. Muhalefet, demokratik yöntemlerle yapılmalıdır. Hak arama yöntemi olarak şiddet, hangi mülahazalarla olursa olsun hiçbir şekilde tasvip edilmemelidir.
  8. Ülkede yaşayan herkese herhangi bir ayrımcılık yapılmaksızın, anayasal vatandaşlık çerçevesinde bireysel hak ve özgürlüklerin tanınması gerekmektedir.
  9. Türkiye’nin siyasi ve sosyal alanda yaşadığı problemleri çözebilmek için Türkiye toplumunun bütün farklılıklarıyla ve çeşitlilikleriyle barış içerisinde kardeşçe, birlikte yaşayabilmelerinin siyasî çerçevesini çizecek toplumsal mutabakat zeminine dayalı yeni bir demokratik anayasa hazırlanmalıdır.
  10. MASA:

Kürt Sorunu

KATILIMCILAR

Abdülkadir MENEK

Adem ÖLMEZ

Abdullah DEMİR

Abdulnasır YİNER

İbrahim KAYGUSUZ

İsmail ÇOLAK

Kadir AKBAŞ

Kadir CANATAN

Levent BİLGİ

Nazmi EROĞLU

Sadık YALSIZUÇANLAR

Servet ARMAĞAN

Vahap COŞKUN

 

Deklarasyon

  1. Türkiye’nin her türlü farklılıkları tanıyan, çoğulculuğu bir zenginlik olarak gören, resmi ideolojiden arındırılmış, anayasal vatandaşlığı esas alan yeni, demokratik ve sivil bir anayasaya ihtiyacı vardır.
  2. Devlet, başta Kürtler olmak üzere mağdur edilmiş bütün toplumsal kesimlerden özür dilemeli; mağduriyetlerini giderici hukuki düzenlemeler yapılmalıdır.
  3. Eğitim demokratik hale getirilmeli; eğitim müfredatı her türlü ayrımcı ifadeden temizlenmeli ve bu bağlamda “andımız” türü metin ve ritüeller eğitim sisteminden tamamen çıkarılmalıdır. Bütün olarak eğitim ve öğretim sistemi Türkiye’nin çok kimlikli toplumsal yapısını yansıtmalıdır.
  4. Anadilde eğitim tercihi temel bir haktır; bu hakkın önündeki tüm engeller kaldırılmalıdır.
  5. Eğitimde ve toplumsal pratiklerde köktenci sekülerist yaklaşımlar gözden geçirilmeli ve toplumun dini duyarlılıkları ve talepleri dikkate alınmalıdır.
  6. Bediüzzaman’ın bir akademya projesi olan Medresetüzzehra, hayata geçirilmelidir.
  7. Zorunlu göç uygulamasına tabi tutulmuş insanların zararları tazmin edilmeli ve geri dönmek isteyenler için kolaylaştırıcı tedbirler alınmalıdır.
  8. Toplumsal barışı sağlamak için silahsızlandırmayı kapsayan bir demokratikleşme programı yürürlüğe konulmalı ve bir toplumsal uzlaşma yasası ile örgüt mensuplarının dağdan inmesi sağlanmalıdır. Bölgede toplumsal çatışmalara neden olan ve şiddeti artıran koruculuk sistemi kaldırılmalıdır.
  9. Tarihi ve kültürel dokuyu bozan coğrafi birimlerin isimlerinin değiştirilmesi uygulamasına son verilmeli, halkın benimsediği isimler iade edilmeli ve bu konudaki yasaklar kaldırılmalıdır.
  10. Kürtlerin bilgelik hafızasını oluşturan, Faqeye Teyran, Ahmede Xani, Ahmede Ciziri gibi müelliflerin eserleri Kültür bakanlığı gibi resmi kurumlarca yayınlanmalı ve milli eğitim müfredatına girmelidir. İslam düşüncesinin çağımızdaki en önemli düşünürlerinden olan Bediüzzaman Said Nursî’nin eserlerinin okullarda okutulması ve yaygınlaştırılması sağlanmalıdır.
  11. MASA:

Dünya Barışı

KATILIMCILAR

Ali BAKKAL

Umut YAVUZ

Ertan EFEGİL

Kemal GURULKAN

Osman ÖZKUL

 

Deklarasyon

  1. Fıtratta hayır esas, şer ise arızidir. Aynı şekilde uluslararası ilişkilerde de asıl olan sulh ve barıştır; savaş hali ise arızi bir durumdur.
  2. Günümüz güçlü devletlerinin diğer devletleri işgal etmesi, sömürmesi ve asimilasyona tabii tutması gibi zulüm ve haksızlıklar sadece çıkar düşüncesinden değil bu düşüncenin arkasındaki medeniyet algısından kaynaklanmaktadır.
  3. Bediüzzaman’a göre bu medeniyetin sosyal hayattaki dayanak noktası kuvvet; gayesi menfaat; hayat kanunu mücadele; toplumları birbirine bağlayan rabıtası ırkçılık ve menfi milliyetçilik fikri; meyvesi ve neticesi ise nefsi arzuların tatmini ve ihtiyaçların giderek arttırılmasıdır.
  4. Barış için İslam medeniyetinin dayandığı hak; fazilet; yardımlaşma; din kardeşliği, akrabalık ve vatandaşlık bağları; insanı nefsi arzularından kaynaklanan kötü fiilleri işlemekten vazgeçirmek, ruhu derin ve yüksek düşüncelerle donatıp ulvi hisleri tatmin etmek, esasları hayata geçirilmelidir.
  5. İnsanlar arasındaki münasebetlerin insan hakları temeline dayanması zorunlu olduğu gibi, uluslararası münasebetlerin de insan hak ve hürriyetleri temeline dayanması zorunludur. Dünyada sulh-u umuminin temini için hakkın temel alınması bir zarurettir.
  6. Uluslar arası ilişkilerin bir diğer önemli esası mütekabiliyettir. Ancak mütekabiliyet esasının mutlak olarak uygulanması doğru olmayıp, bu hususta da hak ve adalet esaslarına riayet edilmesi sulh-u umumi adına bir gerekliliktir.
  7. Gerek insanlar arasındaki gerekse toplumlar ve devletler arasındaki ilişkiler kin ve adavet üzerine değil, muhabbet ve merhamet üzerine kurulmalıdır. Kişi ve toplumlara haklarının verilmesi ancak bu düşüncenin yaygınlaştırılması ile mümkün olacaktır. Uluslar arası bir gücün başka toplumlar üzerinde yapmış olduğu zulüm ve haksızlıklara karşı diğer toplum ve devletlerin sessiz kalması dahi hakikatte bir zulümdür.
  8. İttihad-ı İslam, Bediüzzaman’ın önemli hedeflerinden biridir. Ancak onun ittihad-ı İslam anlayışı siyasi bir birliği değil, merkezden muhite gittikçe genişleyen, ferdi ve bütün dünya toplumlarını içine alan bir barış projesidir. Bu münasebetle Bediüzzaman, önce ferdin iman, amel noktasındaki birliğini; sonra aynı toplumda yaşayan sınıflar arasındaki birliği; daha sonra ise Müslümanlar arasındaki birliği ve en sonunda da Müslümanlar ile gayri Müslimler arasındaki birliği hedef edinmiştir.
  9. Cihadın gayesi i’lay-ı kelimetullahtır. İnsanların medenileştiği bu zamanda aslolan maddi cihad değil manevi cihaddır. Bu cihadın en önemli vasıtası ilim ve irfandır. Bediüzzaman bu durumu, “Cihad-ı hariciyi, Şeriat-ı Garra’nın berahin-i katıasının elmas kılıçlarına havale edeceğiz. Zira medenilere galebe çalmak ikna iledir. Söz anlamayan vahşiler gibi icbar ile değildir” ifadesiyle ortaya koymuştur.
  10. Müslümanların arasında çıkacak olan anlaşmazlıkların giderilmesi, öncelikle Müslümanların görevidir. Bediüzzaman’a göre ittihad-ı İslam önemli bir hedef olduğundan, İslam ülkelerinin kendi aralarındaki ilişkileri sağlamlaştırmak için kurdukları her türlü birliğin muhafazasına çalışılmalı, bunların işlerlik kazanması için çaba sarf edilmeli ve Müslüman ülkelerin gayri Müslim ülkelerle yapacakları birlik anlaşmalarında Müslüman ülkelerle irtibatını koparacak hususlara karşı hassasiyet gösterilmelidir.
  11. Diyalog, sulh-u umuminin temini için önemli bir araçtır. Ancak bu yöndeki teşebbüs ve çalışmalarda Bediüzzaman’ın “zarurat-ı diniye” olarak tabir ettiği İslam’ın temel esaslarından taviz verilmemeli ve bu vesileyle görev yapan kişilerin gerek, inanç gerekse bilgi bakımından yeterli donanıma sahip olmaları zaruridir.
  12. İslam tarihi geçmişte diğer medeniyetlerle bir arada barış içinde yaşanabileceğinin en zengin örnekleriyle doludur. Ancak Batı medeniyeti içerisinde Müslümanların bugün dahi çok rahat yaşayabildikleri söylenemez. Müslümanları rahatsız etmek için zaman zaman Batı’da bazı provokatif eylem ve söylemler ortaya çıkmaktadır. Müslümanların bunlara karşı uyanık olması ve bu tür provokasyonlara alet olmaması gerekir.
  13. İçinde bulunduğumuz bölge ve tarihi sorumluluklarımızdan hareketle, tarihte yapılmış hatalardan ders alınarak, geleceğe perspektif oluşturabilecek hak ve adalet esasına dayalı ilkeli münasebetler tesis edilmelidir.
  14. Çağın şartları ne olursa olsun her konuda ümitvar olmak gerekir. Herkesin himmeti kendi milletini kurtarmaya yönelik olur ve herkes müsbet hareketi prensip edinirse kısa zamanda büyük başarıların sağlanması mümkündür.
  15. Hem insanî düzeyde, hem de toplumsal düzeyde Kur’ân medeniyetinin dayanmış olduğu temel ilkelerin, çağın problemlerine reel olarak nasıl çözüm bulabileceğine dair projeler ve bilimsel araştırmaların yapılması, somut önerilerin ortaya konulması gerekmektedir.
  16. MASA:

Kadın ve Aile

KATILIMCILAR

Musa Kazım YILMAZ

Ali Ulvi BAKKAL

Atilla YARGICI

Cüneyt GÖKÇE

Banu YAŞAR

Dilek Akıcı TAYANÇ

Nurefşan ÇAĞLAROĞLU

Yasemin GÜLEÇYÜZ

 

Deklarasyon

  1. 1. Dünyanın birçok ülkesinde komünizm, sosyalizm, kapitalizm ve hedonizmin çarkları arasında kalan aile, gittikçe yozlaşmakta, aile kavramı yerini başka kavramlara bırakmaktadır. Dinî değerlerin kıymetini kaybettiği, inançların etkisini bir hayli yitirdiği, ahlakın hedonist ahlaka dönüştüğü toplumlarda böyle bir sonuçla karşılaşılması hiç de sürpriz sayılmamalıdır.
  2. Ülkemizde ve dünyada boşanma oranlarının son on yılda hızlı bir şekilde artması, aile kurumunun gittikçe bozulmaya uğradığını göstermektedir. Boşanmaya sebep olan unsurlar ele alınınca aile kurumunun temellerinin ve amacının tekrar gözden geçirilmesi gerekmektedir.
  3. Batılı bazı bilim adamları, devlet adamları bu çözülmeye çareler bulmaya çalışırken, Batıyı taklit etmekte bir yarış içinde olan bizim gibi ülkelerde de, ailede yozlaşmanın gittikçe arttığı bir realitedir. Hâlâ romantik aşkın evliliklerin ve mutlulukların tek sebebi olarak gösterildiği filimler, televizyon dizileri hem Batıdan ithal edilmekte, hem de bizdeki kanalların birçoğu benzer şeyleri insanlara sunmaktadır.
  4. Postmodern çağın kadın kimliği tüketim kültürünün her seferinde daha ağır dozlarla pompaladığı genç kalmak, sağlıklı olmak, iyi görünmek temalarıyla şekillenmektedir. Bu tür duyguların uzun süre yaşanması da, kadınlarda kaygı bozuklukları ve depresyon gibi tabloların artışını netice vermektedir. Tüketim toplumu ve kadının çalışma hayatının içinde yoğun olarak bulunması, anne ve eş rolünün ikinci plana düşmesine sebep olmuştur.
  5. Aile ile ilgili bütün bu sorunların çözümü ise, sadece eğitim sisteminde değildir; bu sorun ancak genelde aile kurumunun, özelde de anne-çocuk ilişkisinin yeniden diriltilmesinde yatmaktadır. Bu ilişkinin sağlıklı zeminlere çekilmesi İslami terbiyenin esas alınmasına bağlıdır.
  6. Çağımızın sorunlarını geçen asrın başlarından itibaren itinayla okuyan Bediüzzaman Said Nursî ailenin gittikçe artan yozlaştırılmasına karşın İslam dininin inanç ve ahlak ilkeleri doğrultusunda çözüm önerileri sunmuştur. Nursî’nin ortaya koyduğu aile modelinin temelinde, tahkiki iman, Allah için sevmek, özellikle de ahirete iman bulunmaktadır. Allah rızasının esas alındığı bu modelde evlilikler menfaat, güzellik ve soy sop üzerine kurulmaz. Ahlak güzelliğini de içine alan dini terbiye üzerine kurulur.

O’na göre evlilik insanın kalbine mukabil bir kalp bulmasının, sevgi, lezzet, gam ve kederlerinin yanında hayret ve tefekkür paylaşımının da yapıldığı en doğru adrestir. Esasen bunlar bir ailenin mutlu olması için de gerekli olan alt yapıyı oluşturur.

  1. Bediüzzaman’ın tespitlerine göre, aile kurmada İslamiyet’in sunduğu esaslar, ebedi bir hayat arkadaşı olmak, dünya hayatında mutluluğu kazanmak ve günahlardan korunmak gibi hususlardır. Allah için olan bu sevgi, hataları birlikte düzeltmeyi, affedici olmayı, sorun odaklı değil, çözüm odaklı olmayı gerektirir. Ahiret arkadaşlığını hedefleyen eşlerin yaşın ilerlemesiyle, fiziksel özelliklerinin kaybolması nefret ve ayrılığı değil, ebedi arkadaşlık inancıyla güzel muameleyi doğurur.

Ona göre ailede tesettür de, eşler arasında samimi sevgi, güven, sadakat ve gerçek şefkatin teminatıdır.

  1. Said Nursî’nin önerdiği bu modelde, eşler birbirini Allah için sevdiği gibi, çocuklarını da Allah için severler, çocuklarıyla masumane sohbet etmeyi, bütün eğlence vasıtalarına tercih ederler. Bediüzzaman’a göre kadınlar fedakâr ve kahramanane olan şefkatlerini suiistimal etmemeli, çocuklarının ebedi hayatlarını kurtarmak için ciddi çaba göstermelidir.
  2. Kâinat kitabını yaratıcı hesabına okuyan anne babalar çocuklarını da birer kitap gibi okuyarak yaratılış gayelerini keşfetmelidirler. Böylece çocuklarına da İslam’ın öngördüğü şekilde iyi birer model olabilirler. Bu modelin yaygınlaşması, çocukların fıtratlarına uygun eserlerin çocuksu duyarlılıkla hazırlanması ve çocukça tabiratın kullanılmasıyla mümkündür.

Bu çerçevede Risale-i Nur Enstitüsü’nün bir alt kuruluşu olarak ya da bağımsız bir ÇOCUK ENSTİTÜSÜ kurulması, çocukları önemseyen Said Nursî’nin misyonuyla paralellik arz etmektedir.

  1. İman, sevgi, şefkat ve ahlak üzerine kurulmuş olan ailelerde sıkıntılar asgariye iner. Bugün insanlık Nursî’nin Kur’an ve sünnet referanslarıyla ortaya koyduğu bu iman, ahlak, sevgi ve şefkat temelli aile modeline ihtiyaç duyulmaktadır. Bu model üzerinde ciddi çalışmalar yapılması ve insanlığa bir reçete olarak sunulması, İslami olduğu kadar insani bir borçtur.
  2. MASA:

İnsan, İman ve Ahlak

KATILIMCILAR

Ali FERŞADOĞLU

Hakan YALMAN

Hüseyin ŞAHİN

Malik ATOM

Mustafa Said İŞERİ

 

Deklarasyon

  1. İnsan Allah’ın en harika sanatı, en kıymetli misafiridir. Sözlerini en iyi anlayan muhatabıdır. Güzel isimlerinin en güzel yansıtıcısıdır. En faal memuru, en sorumlu âmiri, en dikkatli müfettişi ve seyircisidir. Varlığın işleyişinin merkezi ve mevcudatın sultanı, yeryüzünün halifesidir. Bu dünyaya imtihan olmak ve her iki dünya mutluluğunu kazanmak için gönderilmiştir.
  2. İman bir intisaptır. İman Kâinat Sultanına bağlanıp hizmetkâr olmaktır. İmanın şehameti başkasının tahakküm ve baskısı altına girmeye engel olduğu gibi, imandan kaynaklanan şefkat de başkasının hürriyet ve hukukuna saldırmaya engeldir.
  3. İnsanın “ahsen-i takvim”de (en güzel surette) yaratılmış olması fıtraten ahlaklı olduğunu gösterir. İradesini yanlış kullanması ise ahlak dışı davranışları ortaya çıkarır.
  4. İman güzel düşünce ve güzel ahlakın kaynağıdır. Güzel ahlâklı güzel düşünür. Güzel düşünen, güzellikleri görür. Fena ahlâklı ise fena düşündüğünden, fena şeyleri görür.
  5. Bediüzzaman’a göre günümüz insanının en önemli problemi imansızlık ve iman zafiyetidir. Bu problem imanı kazanmak ve kuvvetlendirmekle çözülür.
  6. Çağımızın en önemli özelliği dünya hayatını ahiret hayatına bilerek tercih ettirmesidir. Bunun anlamı ebedi mutluluğa bedel, nazarların sadece fani dünya mutluluğuna yönelmesidir.
  7. Milletlerin hayatının devamı bakımından da ahlakın önemi büyüktür. Geçmişte ve günümüzde birçok toplumun geçirdiği bunalım ve huzursuzluğun temelinde ahlaki çöküş vardır.
  8. Allah’a ve ahirete iman ahlakı yüceltir. Güzel ahlakın zirvesi ihlâstır. İhlâs yalnız Allah emrettiği için yapmak ve neticesinde sadece O’nun rızasını istemektir. İhlâsı kazanan biri, Cennetin eşsiz nimetlerini bile imanının ve ibadetinin karşılığı olarak görmez.
  9. İdeal insan ve doğru davranışlar, akıl, kalp ve diğer duyguların imanla aydınlanmasıyla mümkündür.
  10. Varlıkların ve ilimlerin hakikati Esma-i Hüsna’ya dayanır. Esma-i Hüsna ile “fıtri şeriat” ve güzel ahlak arasında sıkı bir bağ vardır.
  11. İnsan ruh ve bedenden oluşmuştur. Asıl olan ruhtur. Ruhun bedende yaşayabilmesi için insana üç temel kuvve verilmiştir. Bunlar “şehevi”, “gadabi” ve “akli” kuvvelerdir. Kuvve-i şeheviye faydaları çekme, kuvve-i gadabiye zararları uzaklaştırma ve savunma mekanizmaları ve kuvve-i akliye de doğru ile yanlışı ayırma melekesidir. İnsanın kuvvelerini vasat çizgide tutacak temel saik tahkiki imandır. Bu insanın “fıtri şeriat” ile uyum halidir.
  12. Kur’an’ın % 90’ı iman hakikatleri, % 10’u ahkâm ayetleridir. Bediüzzaman başta İslam Âlemi olmak üzere dünyanın gündemine Kur’an’ın temel mesajı olan imanı tekrar taşımayı başarmıştır.
  13. Güzel ahlak edeptir. Bu noktada yegâne model Hz. Muhammed’dir (asm).

 

  1. MASA:

Eğitim, Kültür ve Sanat

KATILIMCILAR

İntizam Seyda DURGUN

Murat AKBAŞ

Müfit YÜKSEL

Taha ÇAĞLAROĞLU

Osman GÖKMEN

 

Deklarasyon

  1. Eğitim müfredatları, kişinin akıl dünyasını geliştirmenin yanında, duygu, düşünce ve kalp dünyasını da geliştirebilmelidir.
  2. Allah’ın isimlerinin (Esma’ül Hüsna) her kişide farklı şekillerde tecelli ettiği gerçeğini dikkate alarak, sanat/güzellik/estetik gibi temaları, eğitim uygulamalarında daha çok kullanmaya ve geliştirmeye ihtiyaç vardır.
  3. Eğitimde, bireyin kişisel özelliklerinin farklı olduğunu dikkate alan modeller uygulanmalı, söz konusu bu modellerin düşünce dünyamızı geliştireceği gözden kaçırılmamalıdır.
  4. Eğitim, kişinin bilgiye ulaşmasını kolaylaştıracak iletişim kanallarını açık tutacak şekilde yapılandırılmalı ve her kademede ispata dayalı eğitim metotları uygulanmalıdır.
  5. Geliştirilen eğitim modellerinin güzel ve etkileyici ifadeyi teşvik etmesi sağlanmalıdır.
  6. Eğitimde, insanın iç dünyasının zenginleşmesi için, dış dünyayı gözlemleme, idrak etme ve hayata olumlu bakma yeteneğinin geliştirilmesi gerekmektedir.
  7. Eğitim modelleri; kişileri okul öncesi dönemden itibaren, merak duygusunu geliştirerek okuma, araştırma ve incelemeye yöneltmelidir.
  8. Eğitimde, örgün öğretimin yaygınlaştırılmasının yanında, yaygın eğitim ve uzaktan öğretim modellerinin geniş halk kitlelerine ulaştırılması gerekmektedir.
  9. Eğitimde etkileme yerine, kültürel ve sosyal etkileşimi sağlayacak yeni modellerin uygulanmasına ihtiyaç vardır.
  10. Özgür bireylerin yetiştirilmesinin, eğitimin demokratikleştirilmesi ve çeşitlendirilip zenginleştirilmesi ile sağlanacağı bilinmelidir.
  11. MASA:

Gençlik

KATILIMCILAR

Abidin KARTAL

İsmail TEZER

Nevzat TARHAN

Sabahattin YAŞAR

Seyfettin BULUT

Abdulhalim BİLİCİ

 

Deklarasyon

  1. Gençlik; kimlik oluşturma ve varlık sorgulamasının yaşandığı, akıldan ziyade hislerin hakim olduğu fırtınalı bir dönemdir. Bu dönemde, genç ve ebeveynin bilgi donanımına ihtiyaç vardır.
  2. Günümüz gençliğinin önünde duran en büyük tehlike, amaçsızlık / anlamsızlık ve bunun doğurduğu / beslediği sefahat halleridir. Bu sorunlar, ancak doğru bir varlık algısıyla aşılabilir.
  3. Bediüzzaman Said Nursî, gençleri, iman ve marifetullah gibi, iki dünyada mesut edecek yüksek bir hedef göstererek, amaçsızlık ve anlamsızlık anaforundan kurtarmayı amaçlamıştır.
  4. Gençlere sahip oldukları vücudun ve gençliğin kendilerine ait olmayıp, Yaratıcının bir emaneti ve nimeti olduğunu hatırlatıp, bu emaneti Mülk Sahibinin istediği doğrultuda kullanmaları gerektiğini izah etmiştir. Bu, aynı zamanda onlara, “sorumlu bir özgürlük” alanını da açmaktadır.
  5. Bediüzzaman, gençlerde akıldan ziyade hislerin ön planda olduğunu dikkate alarak, akıbeti görmeyen kör hissiyatlarını, o hislerle yapmak istediklerinin bu dünyadaki sonuçlarını göstererek, mağlup etmeye çalışmıştır.
  6. Risale-i Nur, bu dünyada dahi, iman ve hidayette manevi cennet lezzetlerinin, küfür ve dalalette ise manevi cehennem azabının olduğunu göstermek metodunu benimsemiştir.
  7. Bediüzzaman duyguları (sevgi, aşk, düşmanlık vs.) da görmezden gelmemiş, bunların Allah namına olması gerektiğine dikkat çekerek, müspete kanalize edilmesini sağlamıştır. Nitekim, hislerin bir kısmının tatmin edilmesini (evlilik gibi); bir kısmının yönünün değiştirilmesini, (inat, hırs gibi) bir kısmının da dünyadaki vahim neticelerinin gösterilerek mağlup edilmesini (kör hissiyat gibi) amaçlamıştır.
  8. Bediüzzaman, anne ve babaların, çocuklarını, üzerlerinde her türlü tasarruf ve tahakküm hakkına sahip birer mülk olarak değil, kendilerine emanet edilmiş birer sevimli varlık olarak görmeleri ve çocuklarına karşı şefkat hislerini doğru ve yerinde kullanmaları gerektiğini söyleyerek “gençlik hakları”na da dikkat çekmiştir.
  9. Gençler hürmetle mükellef iken, anne baba da şefkat ile mükelleftir. ‘O büyüktür yapar’ anlayışına dinimizde yer yoktur.
  10. Gençlere, rol model olan Hz. Peygamberin yaptığı gibi, sorumluluk vermek, güvenmek, sevmek, her şeyi onlarla konuşmak; yanlış tavrı ve tutumu için dışlamamak ve onlara dua etmek gerekir. Çünkü beddua etmek, dışlamak, yadırgamak, yalnızlığa terk etmek; onun şeytanının işini kolaylaştıracaktır.